دوست وبلاگ نویسی دارم که سالهاست از طریق نوشته هایش با او ارتباط بر قرار کرده ام. وب نوشته هایش را که می خوانم همیشه سرشار از انرژی می شوم. گاهی پیش می آید که به خودم می گویم یعنی او هیچ مشکلی ندارد؟ یعنی می شود آدمی باشد این روزها که زیبایی یک قطره شبنم نشسته بر روی برگی را ببیند؟

به خاطر سبک زندگی و نوع نگاهش به دنیا ، یک جورایی از او الگو برداری کرده ام ناخواسته! احساس می کنم در زندگی اش توانسته جای خالی تمام چیزهایی را که می خواسته و نداشته زیبا پر کند.به عقیده من او خالق لحظه های شاد وناب زندگی خود و اطرافیانش است .از آن دسته آدم هایی که وقتی باهاشان باشی عاشق زیستن می شوی.

نمی دانم واقعا برداشت من از زندگی او تا چه حد واقعیت دارد اما این را می دانم که چشم های آدم ها هرگز دروغ نمی گویند و بهار چشمانی بی نهایت صادق دارد! برایش آرزوی چشمانی همیشه شاد، لبخندی جاودان و زندگی آرام دارم.