من بد جوری دلم گرفته بود.گفتم بروم کمی وبگردی کنم و وبلاگی بخوانم و از این حال و هوا بیرون بیایم اما وبلاگ هاهم که چندان حال وهوای متفاوتی نداشتند.یک جورایی ترجیح دادم بروم یک لیوان چای داغ با یک بیسکویت شکلات کاکائویی مغزدار(رامتین فندقی-محض اطلاع دوستان ساکن در ایران)بخورم و بیخود وبی جهت در نت بچرخم! در همین اثنا بود که بر حسب تصادف با این فلاش بر خوردم.محسن نامجو را فکر میکنم خیلی هایتان می شناسید.سبک کارش خیلی جالب است. یه نوع موسیقی تلفیقی ازسبک‌های مختلف موسیقی ایرانی و خارجی و تلفیق اشعار کلاسیک با شعرهایی که خودش می گوید...به خودم که امدم دیدم چایی داغم تبدیل به یک چای سرد شده و دیگر خبر ازآن دل گرفتگی هم نیست.
می توانید از این سایت هم برخی از ترانه هایش را دانلود کنید.
