راست گفته اند که آدم ها را فقط می شود در موقعیت های خاص شناخت و من باز فرصتی داشتم تا به چشمی کاملا باز اطرافیانم را بهتر ببینم و بشناسم راستش را بخواهید من خودم آدم کاملی نیستم وهرگز هم چنین ادعایی نداشته ام اما همیشه تلاش کرده ام که با بقیه انسانها مهربان باشم به ارزش وجودیشان احترام بگذارم و برای کسی دردسر درست نکنم اگر گاهی به کمکم نیاز داشتند تا انجا که از دستم بر می آید کمکشان کنم اما مدتی است متوجه شده ام که بد زمانه ای است ! مثلا اخر هفته پیش دچار یک بیماری سرما خوردگی -انژین شدید شده بودم و بر طبق تجویز پزشک باید استراحت مطلق میکردم،خلاصه در این سه چهار روز دوستان خودم که چقدر برایشان وقت و انرژی و گاه حتی هزینه صرف کرده بودم فقط می امدند یه سری میزدند و می رفتند بی انکه فکر کنند شاید من حداقل به حضور فیزیکشان نیاز داشته باشم البته گاهی هم میس کال می زدند که مثلن به یادت هستیم ! و من پیش خودم همه اش فکر می کردم یا من خیلی متوقع هستم یا دوستانم خیلی بی معرفت.
اما در این روزها کسی به فریادم رسید که هرگزازش انتظار نداشتم میدانم اگر دو روز گذشته او نبود و مثل پروانه به دورم نمی چرخید مطمئنا حال و اوضایم به خوبی امروز نبود و جالب این جاست که دوستانم وقتی می دیدند که دوست خواهرم اینگونه دارد دور من میچر خد اعتراف میکردند که خوش به حا ل خواهرت که چنین دوست با معرفتی دارد و صد البته من به خودم قول دادم از این به بعد کمی بیشتر از خواهرم یاد بگیرم که در دوست یابیش به چه نکاتی توجه میکند؟!
